واریس یکی از شایع‌ترین مشکلات عروقی است که بسیاری از افراد را درگیر می‌کند. این بیماری که با تورم و پیچ‌خوردگی رگ‌های سطحی پا همراه است، نه تنها ظاهر ناخوشایندی ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند باعث درد، خستگی و ناراحتی در زندگی روزمره شود. اما سوالی که برای بسیاری از افراد پیش می‌آید این است که واریس از چند سالگی شروع می شود. در این مقاله به بررسی سن شروع واریس، عوامل مؤثر بر آن و راه‌های پیشگیری و درمان این بیماری می‌پردازیم.
سن شروع واریس: چه زمانی باید نگران باشیم؟
واریس می‌تواند در هر سنی ایجاد شود، اما معمولاً از دهه ۳۰ زندگی به بعد شایع‌تر است. با این حال، برخی افراد ممکن است علائم اولیه واریس را حتی در دهه ۲۰ زندگی خود نیز تجربه کنند. این بیماری به تدریج پیشرفت می‌کند و با افزایش سن، احتمال بروز آن بیشتر می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند که حدود ۲۵ درصد از زنان و ۱۵ درصد از مردان در طول زندگی خود به واریس مبتلا می‌شوند.
عوامل متعددی می‌توانند در سن شروع واریس تأثیرگذار باشند. برای مثال، افرادی که به دلیل شغل خود مجبور به ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت هستند، ممکن است در سنین پایین‌تر به واریس مبتلا شوند. همچنین، افرادی که سابقه خانوادگی واریس دارند، بیشتر در معرض خطر هستند. در این موارد، علائم واریس ممکن است زودتر ظاهر شود و نیاز به اقدامات پیشگیرانه یا درمانی داشته باشد.
عوامل مؤثر بر سن شروع واریس
سن تنها یکی از عوامل مؤثر در بروز واریس است. عوامل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند باعث شوند واریس در سنین پایین‌تر یا بالاتر شروع شود. ژنتیک یکی از مهم‌ترین این عوامل است. اگر یکی از اعضای خانواده شما به واریس مبتلا باشد، احتمال ابتلای شما نیز افزایش می‌یابد. علاوه بر این، سبک زندگی کم‌تحرک، چاقی، بارداری و تغییرات هورمونی نیز می‌توانند خطر ابتلا به واریس را افزایش دهند.
زنان به دلیل تغییرات هورمونی و بارداری، بیشتر از مردان در معرض ابتلا به واریس هستند. در دوران بارداری، افزایش حجم خون و فشار روی رگ‌های پا می‌تواند باعث ایجاد واریس شود. همچنین، افرادی که اضافه وزن دارند، فشار بیشتری به رگ‌های پا وارد می‌کنند و این مسئله می‌تواند خطر ابتلا به واریس را افزایش دهد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
واریس معمولاً با علائم مشخصی همراه است که می‌تواند در سنین مختلف ظاهر شود. این علائم شامل تورم رگ‌های سطحی پا، درد، خستگی، احساس سنگینی در پاها و گاهی اوقات خارش یا تغییر رنگ پوست است. اگرچه واریس در مراحل اولیه ممکن است تنها یک مشکل زیبایی به نظر برسد، اما در صورت عدم درمان می‌تواند به عوارض جدی‌تری مانند زخم‌های پوستی یا لخته‌های خونی منجر شود.
در صورت مشاهده علائم واریس، مراجعه به پزشک متخصص برای تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم است. روش‌های درمانی مانند درمان واریس پا، اسکلروتراپی واریس و جراحی‌های کم‌تهاجمی می‌توانند به بهبود علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کنند.
آیا می‌توان از آن جلوگیری کرد؟
اگرچه برخی عوامل مانند ژنتیک یا سن غیرقابل کنترل هستند، اما می‌توان با رعایت برخی نکات ساده، خطر ابتلا به واریس را کاهش داد. افزایش فعالیت بدنی یکی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از واریس است. ورزش منظم به بهبود گردش خون و تقویت عضلات پا کمک می‌کند. فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری می‌توانند فشار روی رگ‌های پا را کاهش دهند.
حفظ وزن سالم نیز نقش مهمی در پیشگیری از واریس دارد. کاهش وزن در صورت داشتن اضافه وزن، فشار روی رگ‌های پا را کم می‌کند و خطر ابتلا به واریس را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، پرهیز از نشستن یا ایستادن طولانی‌مدت و استفاده از جوراب‌های واریس نیز می‌توانند به بهبود گردش خون و کاهش تورم کمک کنند.
بالا نگه داشتن پاها به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در روز نیز یکی از راه‌های ساده و مؤثر برای کاهش فشار روی رگ‌های پا و بهبود گردش خون است. این کار به ویژه برای افرادی که به دلیل شغل خود مجبور به ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت هستند، بسیار مفید است.
نتیجه‌گیری
واریس می‌تواند از دهه ۲۰ زندگی شروع شود، اما معمولاً از دهه ۳۰ به بعد شایع‌تر است. عوامل متعددی مانند ژنتیک، سبک زندگی کم‌تحرک، چاقی و بارداری می‌توانند در سن شروع واریس تأثیرگذار باشند. با رعایت نکات پیشگیرانه مانند افزایش فعالیت بدنی، حفظ وزن سالم و استفاده از جوراب‌های واریس، می‌توان خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد. در صورت مشاهده علائم واریس، مراجعه به پزشک و استفاده از روش‌های درمانی مناسب مانند اسکلروتراپی و لیزر درمانی می‌تواند به بهبود علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کند.
